JRONING SEPI

```
kijenan tanpa rowang
jroning sepi wengi

apa ta sing dakrasa iki ?

ati tansah klisikan,
molak-malik tan kuwawa muni

apa iki krana ati kepranan marang njenengan ?
kang nembe tambuh liwat endah ukara-ukara rinonce
pawongan sarwa linuwih
ora mung prigel ngrakit endahing gurit
nanging uga jatmika ing jati dhiri
hambabar hambeg tama alusing pambudi
yagene tansah sesonderan ing kedhep netra
njur ngebaki impen-impenku

kamangka durung nate wanuh !
sedina wae ora sapa aruh ana kene
rinasa nganti kaya setaun suwene

nanging ora !

mbokmenawa wae mung aku dhewe
sing gedhe rumangsa,
najan critaku lan critamu deres gemrajag sangisoring pengarep
kabeh bakal daksimpen !
primpen ing lempitan ati
kena kanggo tamba yen mbesuk kapang
lan njenengan uga wus awis sambang

ya mung pawarta setya dakantu
ing tritis awan tumekane dalu
kangmasku`...

Bunda Lestari Sahsa Malika
*denok ayu
111118